Een man werkt in de Rotterdamse haven. Hij maakt melding van de zeer slechte werkomstandigheden voor hem en zijn collega’s met een migratieachtergrond en de racistische bejegeningen van zijn leidinggevende. De werkplek is onhygiënisch en aftands en de werkkleding is slecht. De directe leidinggevende scheld de werknemers uit op basis van hun huidskleur en afkomst. De signalen die de werknemers delen met de werkgever worden genegeerd.
Een groep vriendinnen op een muziekfestival worden slachtoffer van meerdere racistische scheldpartijen. Tijdens een druk concert wordt er gezegd: ‘zwarte n* je bent vies raak me niet aan.’ Wanneer een van de vrouwen in een rij per ongeluk tegen een koppel oploopt wordt er gezegd: ‘die zwarte denken dat ze alles kunnen maken.’
In Rotterdam Feijenoord wordt een knutselmiddag georganiseerd. Wanneer een gezin (met een migratieachtergrond) bij de knutselmiddag arriveren worden ze geweigerd omdat er geen plek meer zou zijn. Het gezin kan zien dat er zichtbaar genoeg plek is. Wanneer zij thuis bellen naar de organisatie en in accentloos Nederlands vragen naar beschikbaarheid, wordt hen direct verteld dat er nog genoeg plek is.
Een jongen is op school zijn pen vergeten. De leerkracht zegt tegen hem: ‘Je bent een Marokkaan, dus steel er maar één.
Een man voelt zich gediscrimineerd door zijn leidinggevende. Zijn leidinggevende vertelde een andere collega dat hij een ‘luie Surinamer’ was. Ook mocht hij op de werkvloer geen ‘n*- muziek’ luisteren. De leidinggevende zei ook dat het een feit was dat de criminaliteit daalde tijdens de ramadan.
Een vrouw wilt een stacaravan kopen op een vakantiepark. Wanneer zij voor de administratieve afhandeling naar de eigenaar van het vakantiepark gaat, wordt haar verteld dat de verkoop van de stacaravan helaas niet door kan gaan omdat ze het op dit vakantiepark niet zo hebben op ‘buitenlanders’. Als de vrouw de eigenaar later belt om navraag te doen of zij als Marokkaanse een plek op het park kan krijgen, zegt de eigenaar dat hij niet discrimineert, maar dat de mensen naar het park komen voor hun rust en daarbij geen mensen met hoofddoek tegen willen komen.
Man van Surinaamse afkomst geeft aan dat hij op zijn werk door leidinggevenden en collega’s gediscrimineerd wordt. Ze noemen hem bijvoorbeeld ‘Bokito*’ of gooien bananen naar hem toe. Grapje, zeggen ze dan.